Λαγοκέφαλοι: Πως από εφιάλτης των ψαράδων έγιναν… γυναικείο πορτοφόλι

Ο Μεχμέτ Ουζάτα απλώνει σε ένα μικρό τραπέζι κοντά στο λιμάνι Αλάνια, στον κόλπο της Αττάλειας, δέρματα ψαριών σε διάφορα χρώματα: κόκκινο, μπλε, κίτρινο, γκρι – δίνοντας έτσι τη δική του εναλλακτική λύση στην καταστροφή που έχει προκαλέσει o λαγοκέφαλος, ένα ψάρι της οικογένειας των τετραοδοντόμορφων στην Τουρκία.

Τα δηλητηριώδη αυτά ψάρια, τα οποία έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Μεσόγειο, μπλέκονται στα δίχτυα των ψαράδων προκειμένου να παγιδεύσουν την τροφή τους: σουπιές, καβούρια, γαρίδες, καλαμάρια και χταπόδια. Εκτιμάται πως κάθε χρόνο οι Τούρκοι ψαράδες χάνουν έτσι από δύο έως πέντε εκατομμύρια ευρώ λόγω της ζημίας που προκαλεί ο λαγοκέφαλος.

Το ψάρι ήρθε από τον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό με το άνοιγμα της Διώρυγας του Σουέζ το 1869. Ο λόγος της εξάπλωσής του στην Μεσόγειο είναι επειδή δεν έχει θηρευτές – έτσι ο πληθυσμός του διαρκώς αυξάνεται. Όσο πλησιάζει κανείς στην Διώρυγα του Σουέζ τόσο μεγαλύτερος γίνεται και ο πληθυσμός του. Ταυτόχρονα η υπερθέρμανση του πλανήτη και η αύξηση της θερμοκρασίας στα νερά της Μεσογείου βοηθούν στην αναπαραγωγή του είδους. Επιπλέον, οι λαγοκέφαλοι είναι δηλητηριώδεις: Η τετραδοτοξίνη που παράγουν, παραλύει τους μύες και μπορεί να αποβεί θανατηφόρα για τον άνθρωπο.

Επικήρυξη του είδους από την τουρκική κυβέρνηση…χωρίς επιτυχία

Η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να καταπολεμήσει το πρόβλημα, δίνοντας για κάθε λαγοκέφαλο 12,5 τουρκικές λίρες περίπου δηλαδή 70 λεπτά του ευρώ.Ο ψαράς Μεχμέτ Γκιόκμεν ο οποίος είναι ψαράς εδώ και 40 χρόνια θεωρεί πως τα χρήματα είναι πολύ λίγα και δεν αξίζει η ταλαιπωρία για αυτό το ποσό. Η οικονομική κρίση στην χώρα σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους ζωής αλλά και πλέον με την ενεργειακή κρίση έχουν κάνει τη ζωή δυσκολότερη και για τους ψαράδες.

Ο Εκίν Άκογλου, θαλάσσιος βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας επικρίνει το σύστημα «μπόνους» της τουρκικής κυβέρνησης. Ενώ και στην Κύπρο έχει καθιερωθεί εδώ και μία δεκαετία ένα παρόμοιο σύστημα, με μεγαλύτερο χρηματικό ποσό ανά ψάρι, ο επιστήμονας Άκογλου αναφέρει πως τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά τον πληθυσμό των ψαριών. Ο ίδιος επισημαίνει πως από την στιγμή που έχει γίνει μια εισβολή τέτοιου βεληνεκούς, είναι πλέον αδύνατον να αντιστραφεί. Θεωρεί ωστόσο ότι υπάρχουν δύο λύσεις: είτε να εμφανιστεί ένας φυσικός θηρευτής όπως έχει γίνει και στο παρελθόν είτε να εμπορευματοποιηθεί η χρήση του ίδιου του ψαριού όπως για παράδειγμα με τη παρασκευή φαρμάκων.

Ο εμπνευστής των δημιουργιών, Μεχμέτ Ουζάτα

Ο μηχανικός Μεχμέτ Ουζάτα όταν άκουσε για τον ακρωτηριασμό του δάχτυλου ενός μικρού κοριτσιού μετά από δάγκωμα λαγοκέφαλου, ήθελε με κάποιον τρόπο να βοηθήσει την κατάσταση. Έτσι ξεκίνησε να κάνει εργαστηριακές δοκιμές χρησιμοποιώντας το δέρμα του συγκεκριμένου ψαριού.

Μέσω της μελέτης του παρατήρησε πως το ψάρι όταν απειλείται… φουσκώνει και γίνεται ολοστρόγγυλο, κάνοντας έτσι την κοιλιά του του αρκετά ανθεκτική. Σκέφτηκε λοιπόν να εκμεταλλευτεί το δέρμα του ψαριού με μια αρκετά πρωτότυπη ιδέα: δημιουργώντας πορτοφόλια και τσάντες.

Για μια τσάντα ο μηχανικός χρειάζεται περίπου επτά ψάρια τα οποία έχουν κατά μέσο όρο μήκος 30 εκατοστά. Προμηθεύεται τα δέρματα από ψαράδες όπως ο Γκιόκμεν και πάντα πληρώνει κάτι περισσότερο από το κρατικό πριμ. Ο Γκιόκμεν αναφέρει πως με τρείς βοηθούς μπορεί να πιάσει περίπου 100 ψάρια την ώρα. Αν και ο Ουζάτα ξεκαθαρίζει πως ακόμα δεν έχουν βρεθεί αγοραστές για τα προϊόντα που παράγονται από λαγοκέφαλο, επισημαίνει πως βρίσκεται σε επαφές με Ρώσους και Άραβες ενδιαφερόμενους.

Πηγή: Deutsche Welle

#pgnews