Ανάμικτα συναισθήματα πλημμύρισαν την καρδιά μου καθώς διάβασα πριν μερικές ημέρες τις εφετινές κρίσεις των ανώτατων αξιωματικών των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Ο καλός μου φίλος Αντιστράτηγος Άγγελος Ιλαρίδης Γενικός Επιθεωρητής Στρατού – Διοικητής Δόγματος και Εκπαίδευσης αποστρατεύθηκε!
Αξίζει να αναφερθεί το εξής• Στα 200 χρόνια του οργανωμένου στρατού στην Πατρίδα μας ο πρώτος Νιγριτινός αλλά και Σερραίος που υπηρέτησε ως το νούμερο 2 στην ιεραρχία του Στρατού Ξηράς είναι ο Άγγελος Αθ. Ιλαρίδης!
Ο νους μου ταξιδεύει σαράντα χρόνια πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς την χρονιά, ήταν ένα πρωί που ξεκίνησα από το πατρικό μου σπίτι για να πάω στην Εκκλησία, στον Αϊ Γιώργη. Στα μέσα του δρόμου μού τράβηξε την προσοχή ένας νέος αξιωματικός που έβγαινε από το σπίτι του. Για την ηλικία μου τότε τον έβλεπα πανύψηλο. Απορροφήθηκα από την λάμψη των αστεριών που είχε στον ώμο του, των κουμπιών της περιποιημένα στολής του αλλά και γενικότερα του παρουσιαστικού του. Ήταν χαμογελαστός, ευγενής, απλούς προσηνής αλλά και καταδεκτικός απέναντι στον πιτσιρικά που είχε μείνει ενεός μπροστά του. Δεν ήταν σπάνιο τότε στη Νιγρίτα να συναντήσεις στρατιωτικό. Στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού, που είχε έδρα την πόλη μας τότε, υπηρετούσαν πολλές δεκάδες αξιωματικοί – υπαξιωματικοί αλλά και εκατοντάδες στρατιώτες. Όταν τους έβλεπα με τα παιδικά μου μάτια με έπιανε κρύος ιδρώτας. Αυτός ο ξανθός αξιωματικός μου ενέπνευσε απόλυτη εμπιστοσύνη, ήρθε κοντά μου, με χαιρέτισε και με ρώτησε το όνομα μου!
Πέρασαν τα χρόνια και έκτοτε τον είδα ελάχιστες φορές. Πάντα άκουγα όμως να μιλάνε για αυτόν ο πατέρας του Αθανάσιος (Σάκης) αλλά και ειδικά ο θείος του παπαΜιλτιάδης.
Πριν λίγα χρόνια, καλοκαίρι ήταν, οι ανάγκες της εκπόνησης της μεταπτυχιακής μου διατριβής με οδήγησαν στο σπίτι του συμβούλου καθηγητού μου στην Αλεξανδρούπολη. Είχα μάθει πως ο υποστράτηγος πλέον Άγγελος Ιλαρίδης ήταν διοικητής στην 16η Μεραρχία με έδρα το Διδυμότειχο . Ήθελα πολύ να τον δω. Του τηλεφώνησα και πήγα στην έδρα του όπου με δέχθηκε με αγάπη και μου παρέθεσε γεύμα. Από τότε συνδεθήκαμε φιλικά και μιλούσαμε τακτικά εκ του σύνεγγυς αλλά και εκ μακρόθεν.
Ο θαυμασμός που ένιωσα σαν παιδί μπροστά σε έναν αξιωματικό με ένα ασημένιο αστέρι εξελίχθηκε σε δέος μπροστά σε έναν Στρατηγό με δυο και τρία διαμαντένια αστέρια.
Η αναβάθμισή του σε αντιστράτηγο και διοικητή του τετάρτου Σώματος Στρατού συνέπεσε με μια πολύ δύσκολη περίοδο για τον κόσμο ολόκληρο, το ξέσπασμα της πανδημίας του Κορωνοϊού. Ο συνδιασμός όμως της πανδημίας με την έφοδο των αλλοφύλων ορδών του Ερντογάν έκανε το “μίγμα” εκρηκτικό. Οι λαθρομετανάστες ορμούσαν κατά εκατοντάδες και χιλιάδες στα σύνορά μας στον Έβρο. Ήταν τότε που τα στρατευμένα νιάτα μας μαζί με τα σώματα ασφαλείας θωράκισαν την Ελλάδα μας. Ιθύνων νους του μεγάλου αγώνα αυτού ήταν ο Νιγριτινός Αντιστράτηγος Άγγελος Ιλαρίδης. Έχει ειπωθεί από ειδικότερους εμού πως το έπος του Έβρου οφείλεται στα χαρίσματα που κοσμούσαν τον Σωματάρχη της εποχής εκείνης.
Ένα χρόνο μετά το ηρωικό έπος του Έβρου ο Αντιστράτηγος Άγγελος Ιλαρίδης προάγεται σε Γενικό Επιθεωρητή Στρατού – Διοικητή Δόγματος και Εκπαίδευσης! Κι εκεί ο συμπατριώτης μας, παρότι συνηθισμένος στην πρώτη γραμμή του πυρός, αποδεικνύει την αξία του. “Οργώνει” ολόκληρη την Ελλάδα επισκεπτόμενος μονάδες, σχηματισμούς, αποθήκες, και εργοστάσια στρατιωτικού υλικού και οργανώνοντας τους υπό την εποπτεία του τομείς.
Τέλος, ήρθε το εσπέρας της 8ης Μαρτίου που το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων δυστυχώς αποφάσισε την αποστράτευση αυτού του λαμπρού με τόση μεγάλη προσφορά ανώτατου αξιωματικού.
Αναφέρθηκα αρχικά στα ανάμικτα συναισθήματα που πλημμύρισαν την καρδιά μου στο άκουσμα της είδησης και θέλω να το εξηγήσω.
Είναι αλήθεια πως πικράθηκα με την είδηση καθώς περίμενα να διατηρηθεί ο Στρατηγός μας στη θέση του. Όμως η πίκρα μου έχασε την “έντονη γεύση” της από το γεγονός πως ο συμπατριώτης μας έφτασε στον δεύτερο ιεραρχικά βαθμό του Γενικού Επιτελείου Στρατού με το σπαθί του. Δεν έκαμψε την κεφαλή του ενώπιον οιουδήποτε για να κερδίσει κάτι… Δεν υπήρξε ποτέ πάροικος πολιτικών γραφείων και αυτό, καθώς φαίνεται, δεν άρεσε σε κάποιους…
Ένας και μοναδικός γόνος του Σερραϊκού και δή του Νιγριτινού λαού έφτασε από μόνος του στο βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή Στρατού! Ουδενός “δυνατού” το αυτί δεν ίδρωσε για να τον στηρίξει…
Καλύτερα όμως έτσι γιατί θα συνεχίσει να έχει το κεφάλι ψηλά σίγουρος για την χωρίς οσφυοκαμψίες πορεία του στο ένδοξο Ελληνικό Στράτευμα.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την πεπατημένη οδό που διαβαίνουν αν όχι όλοι έστω οι πολλοί! Αυτό με γεμίζει υπερηφάνεια και η υπερηφάνεια χαρά.
Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν ανάμικτα είναι τα εντός της καρδιάς μου συναισθήματα.
Ενδοξώτατε Στρατηγέ μου, αγαπητέ μου φίλε Άγγελε Ιλαρίδη, οι συμπατριώτες σου κι εγώ προσωπικά είμαστε υπερήφανοι, για την πορεία σου στο Στράτευμα, για την προσφορά σου στην Πατρίδα, για το αγέρωχο του χαρακτήρα σου αλλά και για την ευγένειά σου.
Στη νεώτερη στρατιωτική ιστορία θα μείνεις ως ο επικεφαλής του αγώνα κατά το έπος του Έβρου το 2020. Στάθηκες στην Πατρίδα ως φύλακας άγγελος!
Στις καρδιές των οικογενών, φίλων και συμπολιτών σου θα παραμείνεις ο Άγγελός μας!
Να ζήσεις πολλά χρόνια Στρατηγέ μου να καμαρώσεις τα παιδιά σου, που ακολουθούν τα βήματά σου και δι’ αυτών τα έκγονά σου. Πλέον θα έχεις χρόνο να βρίσκεσαι στην αγαπημένη σου οικογένεια αλλά και κοντά μας, στη Νιγρίτα μας, που τόσο αγαπάς!
Του π.Γεωργίου Κελεμπέκη
#pgnews
#ΕΛΛΑΔΑ
Φωνή της Βισαλτίας
Ακολουθήστε το Pressgreece στο Google News
και στο Facebook
