Ένα σημαντικό ζήτημα που απασχολεί εσχάτως τον νομικό κόσμο, αλλά δεν έχει επικοινωνηθεί αρκετά προς το κοινό, έχει ανακύψει γύρω από το χρονίζον ζήτημα των κόκκινων δανείων και των επακόλουθων πλειστηριασμών.
Αφορμή μία απόφαση του Αρείου Πάγου (822/2022) με την οποία έκρινε (σε απλά λόγια), ότι οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα για λογαριασμό fund του εξωτερικού που έχουν αγοράσει την πλειοψηφία των δανείων, όταν η πώληση του δανείου (τιτλοποίηση) έγινε με βάσει τον νόμο 3156/2003 και όχι τον ν. 4354/2015, δεν δικαιούνται να παρίστανται με το “όνομα τους” στα δικαστήρια και στις πράξεις εκτέλεσης (να κάνουν δηλαδή πλειστηριασμούς, κατασχέσεις κλπ), επ ονόματι των fund, αλλά τα ίδια τα fund έπρεπε να έχουν προχωρήσει τις ενέργειες αυτές απευθείας.
Αποτέλεσμα; Όλες οι μέχρι τώρα πράξεις εκτέλεσης, εφόσον μπορούν να προσβληθούν (εφόσον δηλαδή υπάρχει ενεργή η σχετική προθεσμία) υπάρχει πιθανότητα να ανατραπούν.
Η κυβέρνηση θρυλείται ότι ετοιμάζει μια νομοθετική παρέμβαση για να λύσει το πρόβλημα που προέκυψε, και καταφανώς για τον πολύ κόσμο θα φανεί ως παρεμβαίνουσα υπέρ των fund. Αυτή η εντύπωση θα είναι ορθή και θα είναι πραγματική καταρράκωση των θεσμών, αν η διάταξη λάβει αναδρομική ισχύ, δηλαδή για πράξεις εκτέλεσης που έγιναν πριν την ψήφιση της όποιας νέας ρύθμισης.
Δεν θα πρέπει η Κυβέρνηση να διορθώσει το πρόβλημα;Φυσικά και θα πρέπει, αλλά η διάταξη να έχει ισχύ από εδώ και πέρα. Διαφορετικά η ισότητα των διαδίκων και η διάκριση των εξουσιών, θα είναι κενό γράμμα.
Οι ενέργειες εκτέλεσης που έχουν κάνει οι διαχειριστές απαιτήσεων, θα πρέπει να επαναληφθούν. Αυτό επιτάσει το δίκαιο, δίνοντας μια τελευταία ευκαιρία στους οφειλέτες να ρυθμίσουν την οφειλή τους, χωρίς την πίεση ενός πλειστηριασμού. Να ρυθμίσουν όμως και όχι να μουν πουν “δεν πληρώνω”. Γιατί ακόμα και αν καθυστερήσει, κάποια στιγμή ο πλειστηριασμός θα έρθει.
ο Φώτης Πανταζής είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
